Skýringar vegna hækkunar launavísitölu Hagstofunnar í október 2020
Hagstofan birti í gær launavísitölu októbermánaðar þar sem fram kom að hækkunin frá september var 0,7% og síðastliðna 12 mánuði 7,1%.
Þessar miklu hækkanir, bæði í október 2020 og síðastliðið ár, vekja eðlilega undrun.
Hækkunin í október á sér einkum tvær skýringar.
Í fyrsta lagi hækkar launavísitalan ávallt mikið í september og október ár hvert þótt engar kjarasamningsbundnar hækkanir eigi sér stað. Orsakirnar eru árstíðabundnar og liggja í því að álagsgreiðslur eru hærri í þessum mánuðum en mánuðina þar á undan sem að hluta einkennast af sumarleyfum og störfum afleysingafólks. Veigamesta skýring þessara árstíðabundnu hækkana launavísitölunnar er líklega í verslun og þjónustu þar sem afleysingafólk, t.d. sumarfólk, í ágúst og september fer úr fullu starfshlutfalli í hlutastörf þar sem álagsreiðslur vega þyngra en í fulla starfinu. Eftirvinnuálag starfsfólks í verslunum er dæmi um þetta.
Aðra skýringu má rekja til bónusgreiðslna, t.d. í fiskvinnu sem eru mun hærri í september og október en mánuðina þar á undan. Undanfarin áratug hefur launavísitalan hækkað um 0,7% í september og 0,4% í október, án þess að nokkrar miðlægar kjarasamningsbundnar hækkanir hafi átt sér stað.
Í öðru lagi kom endurnýjun nokkurra kjarasamninga inn í vísitöluna í október og voru þeir undantekningarlaust með afturvirkni. Í því felst að tvær launahækkanir, vegna ársins 2019 auk ársins 2020, komu til framkvæmda í október. Hagstofan mælir hækkanirnar þegar þær eru greiddar út en breytir ekki vísitölunni aftur í tímann. Nýlega endurnýjaðir kjarasamningar sem komu inn í launavísitölu októbermánaðar voru t.a.m. í stóriðju, grunnskólum og hjúkrun hjá sveitarfélögum og hjá starfsfólki fyrirtækja innan Samtaka sjálfstæðra skóla og Samtaka í velferðarþjónustu.
Munur milli almenna markaðarins og ríkis og sveitarfélaga
Hækkun launavísitölunnar í október um 7,1% síðustu 12 mánuði er í svipuðum takti og undanfarna sex mánuði þar sem hækkanirnar hafa verið á bilinu 6,3 til 6,8%. Hagstofan birtir einnig launavísitöluna eftir vinnumörkuðum, en með tveggja mánaða töf miðað við sjálfa launavísitöluna, þannig að nýjustu gildin eru fyrir ágúst 2020. Í ágúst 2020 hafði launavísitala á almennum vinnumarkaði hækkað um 6,0%, 7,5% hjá ríkinu og 9,0% hjá sveitarfélögum.
Á þessum mun milli almenna markaðarins annars vegar og ríkis og sveitarfélaga hins vegar eru nokkrar skýringar. Í fyrsta lagi veldur afturvirkni samninga opinberra aðila því að tvær almennar hækkanir koma til framkvæmda hjá starfsfólki stéttarfélaga sem gerðu kjarasamninga á tímabilinu nóvember 2019 til 2020, en á því tímabili voru nær allir kjarasamningar endurnýjaðir í opinbera geiranum.
Í öðru lagi var viðbúið að prósentuhækkanir starfsmanna sveitarfélaga yrðu hærri en á almennum vinnumarkaði og hjá ríkinu þar sem hlutfallslega fleiri starfsmenn sveitarfélaga taka laun samkvæmt þeim kauptöxtum sem hækka mest samkvæmt Lífskjarasamningnum.
Í þriðja lagi voru hækkanir í samningum Eflingar við sveitarfélögin hærri en samkvæmt Lífskjarasamningnum.
Reynslan sýnir að launahækkanir eru ávallt meiri en lágmarkshækkanir kjarasamninga
Við gerð Lífskjarasamningsins áætluðu SA að laun á almennum markaði myndu hækka um rúmlega 4% vegna hækkunarinnar í apríl 2020. Þar af hækkaði verkafólk sem tekur laun samkvæmt umsömdum launatöxtum um 7% en aðrir um 3%. Það liggur því fyrir að laun á almennum vinnumarkaði hafi hækkað u.þ.b. 2% umfram bein áhrif launahækkana Lífskjarasamningsins.
Skýringarnar geta verið fjölmargar en reynsla undanfarinna áratuga sýnir að launahækkanir eru ávallt meiri en lágmarkshækkanir kjarasamninga, bæði í samdrætti og þenslu. Kjarasamningar og óformleg launakerfi hafa innbyggðar launahækkanir sem koma fram í mælingum Hagstofunnar en eru ekki hluti af mati sem gert er á kostnaðaráhrifum kjarasamninga. Þá kann mikil hlutfallshækkun lágmarkstaxta hafa haft ruðningsáhrif á laun hluta þess starfsfólks sem tekur laun á markaði rétt fyrir ofan eða í námunda við umsamda lágmarkstaxta.
Engum dyljast stórstígar framfarir í landinu á síðari hluta 20. aldar. Hagur alls almennings batnaði jafnt og þétt, lífskjör urðu sambærileg því sem best gerist. Stórstígar framfarir urðu í almennum innviðum; heilbrigðiskerfi, samgöngum, orkukerfi, fjarskiptum ásamt því að starfsemi ríkis og sveitarfélaga efldist mjög.
Allar þessar framfarir byggðust að verulegu leyti á sívaxandi styrk atvinnulífsins, gríðarlegri aukningu útflutningstekna, miklum skipulagsbreytingum, sérhæfingu og frumkvæði einstaklinga og fyrirtækja um að sækja fram, stunda nýsköpun og öfluga markaðssókn. Áhersla á sjálfbæra nýtingu auðlinda varð einnig lykill þess að horfa til lengri tíma og hámarka þannig arðsemi auðlindanna í þágu komandi kynslóða.
Frjáls alþjóðaviðskipti hafa lagt grunn að öflugum útflutningi og tryggja hagkvæman aðgang að vörum og þjónustu sem ekki eru eða verða til innanlands. Þessi viðskipti eru byggð á alþjóðlegum samningum þar sem leitast er við að afnema tolla og aðrar viðskiptahindranir hvort sem er takmörkun fjármagnsflutninga, höfundaréttar eða veitingu þjónustu á milli landa. Einnig hefur skipt máli að Íslendingar hafa verið iðnir að sækja sér menntun og fróðleik til annarra landa og flytja heim með sér dýrmæta þekkingu og reynslu. Á síðustu áratugum hefur einnig skipt máli að fjölbreytt fólk hefur tekið sér búsetu hér á landi og samfélagið allt notið góðs af því.
Ísland hefur undanfarna áratugi borið gæfu til að eiga aðild að öflugum viðskiptasamningum en gerð þeirra hófst að lokinni seinni heimsstyrjöldinni. Mestu hafa skipt samningar um aðild að EFTA og síðar að Evrópska efnahagssvæðinu. Nú er svo komið að viðskiptasamningar sem Ísland á aðild að skipta tugum og ná til flestra heimssvæða og alls kyns viðskipta.
Samstarf atvinnulífsins og stjórnvalda um þjónustu við fyrirtæki og viðskiptahagsmuni erlendis hefur jafnan verið gott og stjórnvöld brugðist við óskum fyrirtækja um aðstoð við þessa hagsmuni víða um heim.
Nú síðast varð eðlisbreyting á Íslandsstofu sem er rekin sem sjálfseignarstofnun í eigu ríkisins og atvinnulífsins og þjónustar víðtæka hagsmuni sem bæði eru mikilsverðir hér innan lands auk þess að skipta fjöldamörg útflutningsfyrirtæki mjög miklu við öflun nýrra markaða og aukna sókn á eldri markaði.
Öllu þessu er lýst í skýrslu utanríkisráðuneytisins ÁFRAM GAKK – Utanríkisviðskiptastefna Íslands, sem út kom í síðasta mánuði. Samningum Íslands er þar lýst ásamt þróun í alþjóðaviðskiptum síðustu áratugi. Mikill fengur er að skýrslunni og er hún afar gagnleg þeim sem vilja kynna sér þróun viðskiptasamninga, eðli þeirra og nytsemi fyrir einstök fyrirtæki, atvinnulífið og samfélagið í heild.
Halldór Benjamín Þorbergsson, framkvæmdastjóri Samtaka atvinnulífsins. Greinin birtist fyrst í Morgunblaðinu.
Samtök atvinnurekenda á Norðurlöndum og í Eystrasaltsríkjunum leggja áherslu á ábyrga ráðstöfun þess fjár sem varið verður til endurreisnar atvinnulífsins í Evrópu. Þetta er meðal þess sem fram kom í ályktun forseta samtakanna sem samþykkt var á fjarfundi sem fram fór í vikunni.
Eyjólfur Árni Rafnsson formaður SA og Halldór Benjamín Þorbergsson framkvæmdastjóri SA tóku þátt í fundinum. Gestir fundarins voru Thierry Breton, framkvæmdastjóri innri markaðar ESB, Anna Hallberg viðskiptaráðherra Svíþjóðar og Simon Coveney utanríkisráðherra Írlands.
Ryðja þarf hindrunum úr vegi fjárfestingar – Skattadagur SA, Deloitte og Viðskiptaráðs
Til að hægt sé að auka framleiðslugetu hagkerfisins, skapa nýjar stoðir útflutnings og fjölga störfum til að byggja undir aukinn kaupmátt heimila þarf að fjárfesta í innviðum og framleiðslutækjum. Arðbær fjárfesting er undirstaða framtíðarhagvaxtar. Nauðsynlegt er því að ryðja úr vegi þeim hindrunum sem kunna að standa í vegi aukinnar fjárfestingar. Þannig verður stutt við áframhaldandi lífskjaravöxt.
Fjárfesting í lægð fyrir farsótt
Á árunum fyrir fjármálahrun var mikill kraftur í fjárfestingu enda hagvöxtur mikill. Fjárfesting og hagvöxtur haldast jafnan í hendur. Snarpur samdráttur varð í fjárfestingu í kjölfar hrunsins og varð framlag hennar til hagvaxtar neikvætt um frá 2007 til 2010. Fjárfesting tók við sér á ný í takt við endurreisn efnahagslífsins en náði þó ekki fyrri krafti áður en kórónuveirufaraldurinn skall á. Enn frekari samdráttur varð árið 2020 en ætla má að samdrátturinn nemi 18% milli ára. Það er hins vegar ljóst að þegar var tekið að hægja á. Áhrif veirunnar voru til að reka smiðshöggið á þróun síðustu ára.
Hið opinbera dregur áfram vagninn en meira þarf til
Allajafna eru það atvinnuvegirnir sem fara fyrir megninu af fjárfestingu í hagkerfinu. Síðustu misseri hafa hið opinbera og íbúðafjárfesting hins vegar dregið vagninn. Í ljósi þess að stjórnendur fyrirtækja vænta ekki mikilla fjárfestinga á næstunni og fyrirséð er að enn muni draga úr íbúðafjárfestingu má ætla að hið opinbera muni bera uppi vöxt fjárfestingar á næstu misserum. Þrátt fyrir boðað fjárfestingarátak hins opinbera er þó ekki útlit fyrir að fjárfesting sem hlutfall af landsframleiðslu nái langtímameðaltali á næstu árum.
Ísland er gott en margt má bæta
Í alþjóðlegum samanburði kemur Ísland sæmilega út þegar kemur að rekstrarumhverfi fyrirtækja, enda með sterka innviði og hátt menntunarstig. Ísland er hins vegar eftirbátur samanburðarríkja þegar kemur að milliríkjaviðskiptum, öflun byggingarleyfa og öflun lánsfjár. Þá telst íslenska skattkerfið lítt samkeppnishæft í alþjóðlegum samanburði. Fjöldi tvísköttunarsamninga er aðeins tæpur helmingur á við það sem þekkist á Norðurlöndum. Tækifæri til umbóta í fjárfestingarumhverfi liggja víða.
Mörg jákvæð skref hafa verið stigin að undanförnu í því skyni að örva fjárfestingu hérlendis. Þar ber hæst stóraukinn stuðningur við nýsköpun, rannsóknir og þekkingargeira.Slíkur beinn stuðningur er jákvæðurog til þess fallin að auka hagsæld þegar fram líða stundir.Mestu máli skiptirþóað skapa almennt hagfelld skilyrði fyrir rekstur og þar af leiðandi fjárfestingu og atvinnusköpun.
Um árlegan Skattadag SA, Deloitte og Viðskiptaráðs
Skattadagurinn er haldinn árlega í góðu samstarfi Deloitte, Samtaka atvinnulífsins og Viðskiptaráðs Íslands. Viðburðurinn hefur fest sig í sessi hjá einstaklingum og fyrirtækjum sem vilja hlýða á það nýjasta sem er að gerast í skattamálum hverju sinni.
Anna Hrefna Ingimundardóttir, forstöðumaður efnahagssviðs SA, ræddi um hindranir í vegi fjárfestinga líkt og má sjá í samantektinni hér að ofan, á fundinum. Á meðal annarra ræðumanna voru Bjarni Benediktsson, fjármálaráðherra, Hrefna Björk Sverrisdóttir, eigandi veitingastaðarins Rok á Skólavörðustíg, Pétur Hafsteinn Pálsson, framkvæmdastjóri sjávarútvegsfyrirtækisins Vísis, Haraldur I. Birgisson, meðeigandi í Deloitte og Sigríður Margrét Oddsdóttir, framkvæmdastjóri Lyfju.